نقشه‌های به‌نمایش‌درآمده در گوگل مپز، در ابتدا فقط به کشور ایالات متحده و چند کشور اروپایی محدود می‌شد. نقشه‌ها توسط خود گوگل درست می‌شدند و امکان تغییرات در آن توسط کاربران وجود نداشت. تولید نقشه‌ها فرایندی طولانی و هزینه‌بر را طی می‌کردند تا سرانجام اجازهٔ نمایش عمومی پیدا کنند. با گذشت زمان، از دل آزمایشگاه‌های گوگل (Google Labs؛ پروژه‌های جدید گوگل ابتدا در آزمایشگاه تولید و به نمایش گذاشته می‌شوند و سپس عمومی می‌شوند) پروژه‌ای به نام Google Map Maker بیرون آمد که وظیفهٔ آن تسهیل در ساخت و به‌روزرسانی نقشه‌ها بود. گوگل مپز مِکِر در ژوئن ۲۰۰۸ از آزمایشگاه بیرون داده شد و هم‌زمان ۶۰ کشور را برای ساخت نقشه پشتیبانی می‌کرد، که ایران نیز البته جزء آن‌ها بود. در گوگل مپ مِیکِر، کاربران از هر جای زمین می‌توانند نقشه‌ها را توسعه دهند، ویرایش کنند یا حذف کنند. اطلاعاتی که کاربران عادی وارد می‌کنند ممکن است قابل اطمینان نباشد؛ بنابراین، گوگل قوانینی برای اطمینان حاصل کردن از اطلاعات واردشده وضع کرده‌است. کاربرانی که بیشتر از همه اطلاعات تأییدشده دارند، رتبهٔ بالاتری در گوگل مپ مِیکِر دارند و کاربران پایین‌تر برای انتشار نقشه‌های کشیده‌شده باید منتظر تأیید کاربران ردهٔ بالاتر باشند. قوانین دیگری هم وجود دارد؛ برای مثال، هنگام وارد کردن اطلاعات یک مکان، از شما پرسیده می‌شود چطور از صحت اطلاعات این مکان اطمینان دارید، و پاسخ می‌دهید: چون من اینجا زندگی می‌کنم! در حال حاضر، سرویس گوگل مپ به‌واسطهٔ نقشه‌های کشیده‌شده توسط کاربران در بیش از ۱۶۰ کشور جهان، نقشه‌های قابل اطمینانی دارد. نقشه‌ها و عکس‌های گوگل مپ در ایران نیز دارای کیفیت مطلوبی هستند.[۵]
